Cowboys in Soest

Zaterdagmiddag waagden we het toch maar om tussen de buien door nog een stukje te fietsen in de polder tussen Baarn/Soest en Amersfoort.
Er loopt daar een heel mooi boerenlaantje met aan de ene kant maisvelden en aan de andere kant wat ander boerenland.
Ook zaterdag reden we hier weer, maar konden plotseling niet verder doordat de weg versperd werd door een paar grote paardentrailers, waar een zestal paarden werd uitgeladen met bijbehorende cowboys.
Dat zien we echt niet alle dagen. Er waren deze week schuttersfeesten in Soest en kennelijk moest deze groep cowboys daar heen om op te treden of misschien ook alleen maar ter decoratie.
Toen de stoet zich in beweging zette konden wij dat dus ook weer.

Weer een mooie kilometerstand

Woensdagmiddag bereikte ik halverwege onze fietstocht deze mooi kilometerstand.
En dan te bedenken dat ik op 28 mei de 5555 volgemaakt had! Dan hebben mijn beentjes toch al wel heel wat rondjes getrapt dit jaar.
Alleen door alle nattigheid heb ik hierna niet meer gefietst, dus het schiet nu niet meer op. Maar ja, ik heb een vreselijke hekel aan natregenen, dus het is kiezen of delen!

Regen, regen en nog eens regen.......

Zoals je ziet was het vandaag een kletsnatte dag bij ons. Het hemelwater kwam met bakken uit de lucht vallen, zodat de riolen overliepen en de hele boel blank stond.

Toch zijn er altijd van die doorzetters, die gewoon door de nattigheid ploeteren en op de achtergrond zie je ook een bestelauto door het water van de Bestevaerrivier splashen.

Onze weg was niet meer te zien door de laag water die er stond en dat tot halverwege ons tuinpad kwam. Die arme postbode op de fiets had het ook niet makkelijk vandaag!

De school aan de overkant ging uit en moeders en kinderen waadden met meer of minder pret huiswaarts.

De jeugd heeft er een prachtig spelletje van gemaakt. Ze staan in een rij langs de weg en elke keer als er een auto lang komt rijden krijgen ze de volle laag. Ze hebben geen van allen nog een droge draad aan hun lijf maar pret voor tien!

Klimaatverandering

Een duidelijkere aanwijzing voor de opwarming van de aarde dan deze ontwikkeling van directoire naar string is er toch niet!

Kannibalen in onze tuin

Jaren geleden kregen we van mijn zwager een stelletje canna-knollen en deze worden trouw elk jaar geplant en tegen de winter weer uit de grond gehaald en bewaard.
Ze doen het altijd heel mooi, maar dit jaar zijn ze wel uitzonderlijk hoog geworden. En dat ondanks het feit dat er een of andere kannibaal in onze tuin rondwaart, die alle bladeren in meer of mindere mate aanvreet.We kunnen niet ontdekken wie die veelvraat is, want hij houdt zich kennelijk heel goed verscholen.
Op de onderste foto kun je zien hoe hij die mooie grote bladeren toetakelt.
Als je goed kijkt kun je ook nog zien dat mijn passiebloem, waarvan we dachten dat hij deze winter helemaal bevroren was, toch weer uitgelopen is en van de week de eerste prachtige bloem gaf. Hij zit nog vol met knoppen, dus als het goed is worden we op nog veel meer van die mooie bloemen getracteerd.

Kijk mij eens durven !!!!!

Op onze fietstocht gistermiddag kwamen we ze weer tegen, onze vrienden de Schotse Hooglanders. Gelukkig liepen ze nu langs het pad tussen de bomen en hoefden we niet tussen ze door te fietsen.
Vinden jullie mij niet moedig dat ik er zo maar langs durfde te fietsen en zowaar ook nog een keertje extra voor de foto?
Nou, het is dat deze zo rustig liep te grazen en niet op mij lette, anders had ik het niet gedurfd, hoor.
De rest van de kudde liep nog wat verder weg onder de bomen, dus daar had ik helemaal niets van te vrezen.

Tegenliggers!

Gistermiddag fietsten we door de Eemnesser polder, toen onze weg opeens geblokkeerd werd door een stoet van zich breed over de weg voortbewegende tegenliggers.
Twee boeren begeleidden de stoet op de fiets, terwijl een mevrouw met een fiets alle zijpaden versperde.
Deze colonne kwam uit Eemnes en moest naar Eembrugge, toch gauw zo'n 6 kilometer in totaal. Ze zullen er dus wel zo'n uurtje mee onderweg zijn geweest denk ik.
Natuurlijk hadden we vandaag weer geen camera bij ons, dus moest het mobieltje zijn diensten weer bewijzen, want ik vond het toch wel de moeite waard om dit even vast te leggen.

Even slikken.........

Muzikaal hondje

Vandaag kom ik jullie verrassen met een wel heel muzikaal hondje.
Het is jammer dat ik er geen geluid bij kan plaatsen, want het zal vast en zeker heel erg mooi klinken.

Schilderes

Zaterdagmiddag fietsten we weer eens ons "rondje Pontje".
Bij het Eemnessersluisje zagen we een landschapsschilderes aan het werk en dat vonden we zo leuk, dat we haar even vastgelegd hebben met het resultaat van haar noeste arbeid erbij.
Zo kun je zien hoe mooi het daar is en je zult het met me eens zijn dat dat best een schilderijtje waard is.
Dit watertje is de Eemnesservaart, die in de Eem uitkomt.
Het is één van mijn favoriete fietstochtjes, langs het sluisje, over de dijk langs de Eem, dan met het pontje oversteken, langs de andere kant weer terug en dan over de "normale" brug weer naar huis. De laatste 2,5 kilometer fietsen we dan weer over het schelpenpad langs de Eem. Genieten!

Linkshandigendag

Wisten jullie dat het bestond? Het is vandaag internationale linkshandigendag.
Deze dag is 18 jaar geleden in het leven geroepen om te laten weten hoe lastig linkshandigen het vaak hebben in een wereld die op rechtshandigen is ingericht.
Veel gebruiksvoorwerpen zijn voor rechtshandig gebruik, zoals bijvoorbeeld scharen of computermuizen.
Tussen 10 en 15% van de mensen is linkshandig, maar onder kunstenaars ligt dat percentage veel hoger. Nog een opmerkelijk feit is dat van de laatste zeven Amerikaanse presidenten er vijf linkshandig zijn of waren.
Dat weten we dus ook al weer.
Naar mijn mening kun je toch maar beter linkshandig zijn dan twee linkerhanden hebben!

Twitter kent geen geheimen

Zeldzame slang duikt op bij Baarnse Eem

Bij het lezen van onderstaand bericht in de Gooi- en Eemlander (onze regionale krant) schoot me ineens te binnen dat ik een tijdje geleden deze slang ook over het pad langs de Praamgracht zag schieten toen ik daar fietste.
Maar voordat het goed en wel tot me doordrong dat het wel iets heel aparts was en ik hem goed kon bekijken was hij alweer tussen de begroeiing verdwenen, net als bij de meneer uit het artikel.

"Even de hond uitlaten en plotseling een 85 centimeter lange slang aantreffen. Het overkwam Piet Boom uit Baarn maandagochtend. 'Of ik bang was? Nee joh, ik wilde hem oppakken. Maar het is maar goed dat ik dat niet heb gedaan.'
Want naar wat later bleek, behoort deze ongevaarlijke gladde slang tot de bedreigde diersoorten.
Boom liet zijn hond uit langs de Eemerwaard. Plotseling zag hij de ongeveer 85 centimeter lange gladde slang kronkelend het pad oversteken de slootkantbegroeiing in.
"Ik wist niet om wat voor slang het ging, maar toen ik thuis op internet ging zoeken, moest het wel om de gladde slang gaan, al waren de kleuren niet gelijk."
Kees Koolmees van stichting Behoud de Eemvallei noemt deze waarneming uniek. "Deze lichtgekleurde slangensoort wordt vanwege zijn schutkleur zelden opgemerkt en uit de Verspreidingskaart Reptielen van het waterschap Vallei & Eem bleek dat deze slang nog nooit in de Eemvallei is gesignaleerd."
"Het waterschap Vallei & Eem heeft een paar jaar geleden diervriendelijke schuine oevers aan de slootkanten aangebracht. Een ideale rustige omgeving voor deze slangensoort om zich eens lekker door de zon te laten opwarmen."
Koolmees hoopt, mede door die schuine oevers, dat meer soortgenoten zullen volgen.
Dierenliefhebber Boom baalt ondertussen stevig dat hij zijn fototoestel niet bij de hand had toen hij het dier aantrof. "Zojuist ben ik met de camera weer wezen zoeken, maar dan vind je hem natuurlijk niet". "

Geen tijd.....

Gisteren en vandaag had ik even geen tijd om iets op het weblog te zetten.
Ik ben bezig om voor onze vrienden een digitaal fotoboek te maken van het feestje ter ere van hun 40-jarige bruiloft en dat is best veel werk.
Eerst moest ik eens even het nieuwe ah-fotoprogramma doorspitten, want sinds de laatste keer is er weer van alles in veranderd.
Mijn vriendin en ik hebben vanochtend samen de foto's uitgezocht die in het album moeten komen en ik heb ze waar nodig bewerkt.
Nu moeten we ze nog op een leuke manier in het album zien te krijgen, dus dat kost nog wel even tijd.
Maar ja, als het resultaat straks goed is hebben ze een mooi aandenken aan hun feestelijke dag.

Chirurgenpraat

Het volgende gesprek speelt zich af rond de tafel tussen vijf chirurgen:
De eerste zegt: Ik heb het liefst boekhouders op mijn tafel, want als je die opent vind je alle organen genummerd en dat is heel erg gemakkelijk.
De tweede antwoordt: Nee, je moet elektriciteitsmannen op je tafel treffen, alles in hun lichaam is geordend volgens de kleurcode.
Waarop de derde repliceert: Ik vind de bibliothecarissen het beste om te opereren, alles in hun lichaam ligt op alfabetische volgorde.
De vierde antwoordt hierop: Weten jullie, ik heb het liefste de constructiebouwers, die mannen hebben er begrip voor als je reserveonderdelen overhoudt.
En tenslotte zegt de vijfde: Nee hoor, jullie hebben het allemaal mis. De politici zijn het gemakkelijkst om te opereren. Geen ruggengraat, geen hart, geen ballen, geen hersenen en je kunt hun gat met hun kop verwisselen!

Vluchten kan niet meer.......

Kijk, ik was bang dat het mij zo zou vergaan toen ik me temidden van die Schotse Hooglanders bevond.
Het picknickavontuur was nog niet het ergste!
Afgelopen week waren we weer in dat gebied aan het fietsen, toen er opeens vier van die enorme beesten ons over het fietspad tegemoet kwamen lopen. Ik had niet de moed om af te stappen en er een foto van te maken, dus je moet me op mijn woord geloven. En je snapt wel dat ik een enorme zucht van verlichting slaakte toen we er heelhuids voorbij waren, hoewel ik denk dat wij meer op hun letten dat zij op ons, maar toch.....
In gedachten bevond ik mij al in bovenstaande situatie en daar gaat het maar om een simpel hondje.........

Onverwachte interne schoonmaak

Eén van mijn allerliefste nichtjes is maatschappelijk werkster of zorgconsulent of hoe dat tegenwoordig ook mag heten.
Dat dat geen saai beroep is waarin je nooit iets meemaakt ondervond ze deze week weer eens.
Ze was bij een cliënte op huisbezoek, waar ook nog een andere hulpverlener was.
Haar collega kreeg een kopje koffie en mijn nichtje en haar cliënte namen gezellig een kopje thee.
Toen ze zo ongeveer een halve mok op had zei de cliënte ineens: "wat smaakt die thee toch raar". Mijn nichtje had zelf ook al wel gedacht dat het thee was met een beetje apart smaakje, maar ja, ze had maar niks gezegd want je hebt zoveel smaakjes tegenwoordig.
Maar dat was het niet, want het schoot cliënte ineens te binnen dat ze een sterident-tablet in de theekan had gedaan om hem schoon te maken. Aangezien ze dat helemaal vergeten was had ze hier dus gewoon water op gegoten en thee van getrokken.
Net tijdens deze mededeling had mijn nichtje een slok thee in haar mond en de andere hulpverlener - die zelf heel comfortabel aan de koffie zat - vroeg ook nog eens heel fijntjes "je hebt je kunstgebit er toch niet bij gedaan om dat ook meteen schoon te maken hè?"!!
Dus toen kwam van het lachen de thee bijna haar neus en oren uit....en natuurlijk was ze ook nog bang voor het antwoord! Maar - pak van haar hart - was dat ontkennend en ze ging er dus ook maar van uit dat dat klopte.
Gelukkig heeft het slachtoffer er geen nadelige gevolgen van ondervonden. Ze heeft nergens last van en voelt zich topfit!
Ze kan kennelijk beter tegen schoonmaakmiddelen dan tegen gluten!

Om over na te denken.....

Van mijn dochter kreeg ik met moederdag een boekje: "De Kunst van het Moederschap".

Ik citeer hier een stukje uit, wat mij heel erg aanspreekt:

Als je wilt weten wat je moet doen,
leer dan om de dingen omgekeerd te zien.
Om te ontvangen moet je geven.
Degenen die opscheppen zijn onzeker.
Stilte zegt meer dan woorden.
De sterkste strijder gebruikt nooit zijn zwaard.
Het zachte overwint het harde.

Als je voelt dat je hart zich verhardt,
wordt dan milder en onderzoek
de sensaties en gevoelens die opkomen.
Voel wat onder de boosheid zit:
duizenden piepkleine momenten
van pijn, verwarring, twijfel,
angst en zelfbescherming.
Accepteer dat dit een deel van je is.
Wees mild over jezelf.

Let dan nu op de kwaliteit van je hart.
Wat een verschil met de harde rand
die door angst ontstaat.

O, o, o, die mannetjes !!!!!

Staatsbosbeheer waarschuwt dat het goed opletten geblazen is op de wegen in bosrijke gebieden. Het is tot eind september paringstijd en de kans op aanrijdingen met reeën is in die tijd erg groot.
De bronstige mannetjes rennen achter de vrouwtjes aan en kunnen zo plotseling in meerdere aantallen de weg oversteken, met alle gevolgen van dien.
De reeën zijn niet alleen 's avonds actief maar ook overdag, zegt een woordvoerder van Staatsbosbeheer.
Goed uitkijken dus op de weg voor deze hitsige mannetjes!

Hondschoen of schoenhond?

Voor wie eens een bijzonder schoentje zoekt heb ik hier een heel apart model.
Ik weet niet of het hondschoen heet of een schoenhond, maar of hij lekker zal lopen betwijfel ik.....
Maar het is nu eenmaal zo - met een variant op het bekende spreekwoord - die op wil vallen moet pijn lijden.
En de hondenliefhebber zal het zeker aanspreken, al zou ik het niet aanbevelen om ze aan te doen als je de hond gaat uitlaten.