De Grotten in Valkenburg

Tijdens onze vakantietje in Zuid-Limburg zijn we ook in de Fluweelen Grotten in Valkenburg geweest. Deze grotten danken hun naam aan de "fluwelen huid" van de steenmarters, die daar leven of geleefd hebben.
Dit is de toegangspoort tot de grotten.

Met dit gereedschap moesten de arbeiders de stukken mergel loszagen uit de wanden. Zo'n eerste blok kostte bijna een dag werk.

Een voorbeeld van een wandtekening, waarvan er talrijke gemaakt zijn.

Er zijn veel religieuze taferelen en dit is een hoekje van een soort kapel, die er gemaakt is.

Een mooie afbeelding van het kasteel. De muur werd eerst zwart gemaakt, waarna de afbeelding er als het ware uitgeschraapt werd. Knap hoor!

Deze afbeelding spreekt voor zich.

En ook dit wandtafereel is voor iedereen wel heel duidelijk denk ik.

En tot slot één van de oerbewoners, in het licht gezet door onze gids.
Die lamp was ook wel echt nodig, want de gids liet ons zien hoe pikkedonker het werd toen hij de lamp even uitdeed. Prompt begon een groepje "Stille Nacht" te zingen.
Er waren ook mensen die het eng vonden en hun mobieltje maar aanzetten voor wat licht.

De macht van één briefje

Het is september in een dorpje aan de kust van de Zwarte Zee. Het regent en het dorpje lijkt verlaten. Het is een moeilijke tijd. De inwoners zitten allemaal in de schuld en leven op krediet.
Plots verschijnt een rijke toerist ter plaatse en stapt het enige hotel van het dorpje binnen. Hij legt een bankbiljet van 100 Euro op de balie en gaat naar de eerste verdieping om een kamer uit te zoeken. De hoteleigenaar pakt de 100 Euro en rent naar de slager om zijn schuld te betalen. De slager pakt die 100 Euro aan en gaat spoorslags naar de varkensboer om zijn schuld te voldoen. Die op zijn beurt rent naar de verpachter en betaalt zijn schuld af. De verpachter haast zich naar de enige prostituee in het dorp, die vanwege de crisis haar diensten op krediet aanbiedt en betaalt haar zijn schuld. De prostituee haast zich naar het hotel en overhandigt de kamerhuur aan de hotelier. De hotelier legt de 100 Euro terug op de balie.
Op dat moment komt de rijke toerist naar beneden, neemt de 100 Euro van de balie omdat hij niet tevreden is over de kamer. Niemand heeft iets verdiend, er is niets veranderd maar het hele dorp is wel schuldenvrij......
De wereldeconomie teruggebracht tot de basics. Moet je daar nu jaren voor naar de universiteit?!

Nouououououou...........

Ik moet er wel om lachen maar eigenlijk zouden wij vrouwen ons erg beledigd moeten voelen!

Zandsculptures bij Kasteel Hoensbroek

Onze mini-vakantie naar Zuid-Limburg sloten we af met een bezichtiging van het mooie Kasteel Hoensbroek. We troffen het, want er was daar net een expositie van zandsculptures. Daar wil ik jullie even iets van laten zien.
De bovenste foto stelt de Kasteelruïne van Valkenburg voor met rechts op de voorgrond een schone slaapster. Ik weet niet of dit Doornroosje is of dat het iemand anders voor moet stellen. Mooi is ze in elk geval wel.
Bij de rest van de foto's hoef ik geen commentaar te schrijven, want het spreekt allemaal voor zich. Het is in elk geval ontzettend knap werk.
(Als je op de foto's klikt worden ze groot.)

Mijn hometrainer en ik

Nu het wat minder lekker weer wordt om te fietsen en het wandelen me wat minder goed afgaat hebben we vorige week een hometrainer aangeschaft, zodat ik toch aan mijn broodnodige beweging toekom.
Hij staat in de logeerkamer voor het raam, zodat ik al fietsend gezellig naar buiten kan kijken en het "net echt" lijkt.
Wil ik een fris windje door mijn haren voelen kan ik altijd de ventilator aanzetten en bovendien adviseerde een van mijn lieve nichtjes mij om de zonnebank erbij op te stellen, zodat ik ook nog in de zonnewarmte kan fietsen. Maar dat gaat me toch te ver! Bovendien wordt dat veel te warm en zou ik nog gaan zweten ook!
De eerste kilometers heb ik er al opzitten en ik hoop dat ik er nog heel veel wegtrap de komende tijd.

De Fietsboot

Tussen Amersfoort en de haven van Spakenburg of de haven van Huizen en dan weer terug naar Amersfoort vaart in het zomerseizoen elke dag onze fietsboot.
Je kunt - met of zonder fiets - kiezen waar je wilt opstappen en weer uitstappen en terug fietsen. Al wil je de hele route Amersfoort-Spakenburg of Huizen- Amersfoort meevaren, alles kan. In dat geval ben je van half tien 's ochtends tot half zes 's avonds onderweg.
Het is een prachtige route en wij hebben hem al meermalen meegevaren. Soms vanuit Baarn naar Spakenburg of Huizen, soms fietsten we daarheen en voeren we terug.
Of we gingen naar Soest, stapten daar op en dan vaar je langs Baarn naar Eemdijk en fiets je van daaruit weer terug naar Baarn.
Dit jaar is het er jammer genoeg niet van gekomen. Eerst was het veel te warm, toen te nat of we hadden het druk met andere dingen.
Alles wordt helemaal gerund door vrijwilligers, zodat de prijs ook betaalbaar blijft.
Bovenstaande foto maakten we bij het pontje van Eemdijk, waar we deze zomer wel heel vaak mee overgevaren zijn tijdens onze "rondje-pontje"-fietstocht.

De fietsen gaan onderin en zelf ga je dan lekker aan dek zitten.

Uitspraak in Parachutemoord

De rechtbank in Tongeren heeft bepaald dat de Belgische vrouw die schuldig is bevonden aan de Belgische parachutemoord, Els Clottemans, 30 jaar de cel in moet. Een jury oordeelde gisteren al dat ze schuldig is, hoewel er geen bewijs is. Clottemans heeft volgens de jury in 2006 de parachute van het slachtoffer onklaar gemaakt, waardoor deze vrouw te pletter viel.
Ze had wel een motief - jaloezie - en de gelegenheid om de parachute van haar rivaal in de liefde te saboteren.
De vrouwen hadden een relatie met dezelfde man. Het slachtoffer viel te pletter tijdens een parachutesprong. De banden van haar parachute waren doorgesneden, zodat hij niet open ging.
Wat vinden jullie van de motivatie van de jury? Als iedereen gedaan zou hebben waar hij/zij een motief en/of de kans toe heeft gehad gebeurde er nog wel veel meer raars. Is mijn mening tenminste. En die van jullie?
Voor zo'n straf mag er toch ook wel een beetje bewijs zijn.

De geboorte van een olifantje

Via via kreeg ik dit filmpje over de geboorte van een olifantje.
Het is heel erg mooi om te zien.

Huishouden in het boerenland

Vind je dit niet handig?

Rollator met papegaaien

Als je je ogen de kost geeft kun je soms vreemde vogels waarnemen.
Zoals bijvoorbeeld hier in Valkenburg. Daar liep een man te wandelen achter een rollator met een wel heel vreemde lading, namelijk twee papegaaien. Hij ging er rustig mee op een bankje zitten en de papegaaien keken vrolijk in het rond. Ze konden alleen niet praten of misschien vonden ze ons ook wel niet interessant genoeg om iets tegen ons te zeggen.
Hoe het ook zij, ze zijn wel mooi om naar te kijken.

Moois in Zuid-Limburg

Vorige week waren we samen met onze gasten een paar dagen in Zuid-Limburg. Ze waren daar nog nooit geweest en hebben ontzettend genoten van dat on-Nederlandse stukje Nederland. Wij trouwens ook.
In Mechelen zagen we dit mooie vakwerkhuisje. We hebben er natuurlijk nog veel meer gezien, maar dit is wel een heel leuk voorbeeld.

Ook in Mechelen staat een eeuwenoude boerenhoeve, gedeeltelijk in gebruik als restaurant en in een ander gedeelte is een supermarkt gevestigd. Je kunt aan de muren nog heel duidelijk zien dat het oorspronkelijk een boerenschuur was.

Als je over de binnenplaats liep - nu in gebruik als terras waar je iets kunt gebruiken - kwam je aan de achterkant van de boerderij, waar het er ook allemaal schitterend uitzag, hoewel je de jaren er wel aan afziet.

In Valkenburg staat hoog de kasteelruïne, die ook bezichtigd kan worden. En dat deden we natuurlijk! Pahanspa kon het natuurlijk niet laten om even voor kasteelheer te spelen en zijn gevolg toe te spreken.

Ergens langs de weg stond dit voorbeeld van vergane glorie. Zo te zien is er ook niet veel eer meer aan te behalen.

Ik had op internet de adressen van diverse kastelen opgezocht, want Gerrit wilde graag kastelen zien. Helaas waren sommige ervan, ondanks mijn research, niet te vinden, waarschijnlijk omdat ze helemaal verscholen stonden tussen de bomen.
Maar onverwacht stuitten we op dit prachtige kasteel, waar je ook nog vlakbij kon komen.

Vlak voor Vijlen lag een kleine boomgaard, waar ze volop bezig waren met het plukken van appels en peren. Er stond al een hele trein met mooie appeltjes klaar en we hebben daarvan een zakvol gekocht om ze onderweg lekker op te kunnen peuzelen.

In Gulpen staat deze oude watermolen die nog in bedrijf is. Er is een pannekoekenrestaurant in gevestigd, dat natuurlijk net die dag gesloten was.

Vandaar dat we toen maar in Gulpen, vlak aan het snelstromende water van het riviertje de Gulp, van onze lunch genoten hebben. Gelukkig voor Gerrit - die zich erg had verheugd op een echte Hollandse pannekoek - hadden ze die op dit terrasje ook.

En tenslotte een van de vele kruisjes en kruizen die je in Limburg overal langs de weg vindt.

Politiek huwelijk

Dat was schrikken.......

De afgelopen week hebben wij een paar dagen in Zuid-Limburg vertoefd.
We hadden prachtig weer en hebben heel veel van de omgeving gezien. Mooie vergezichten in het heuvelachtige landschap, veel kastelen en op de laatste ochtend gingen we een wandelingetje maken over "echte" Zuid-Limburgse paadjes, waarvan een gedeelte dwars door een weiland liep tussen de daar rustig grazende koeien.
Gerrit - onze vriend uit Amerika - liep achter mij en vroeg heel vriendelijk aan een paar koeien die daar stonden te dromen: goodmorning, can I make a picture? Opeens hoorde ik een gestamp achter me alsof er een heel legertje koeien op draf was. Ik schrok me een hoedje en durfde niet om te kijken. Hans, die al even verder stond dan ik, maakte daarop deze foto van mij met de deze supernatuurlijke achtergrond.
En Gerrit was helemaal verdrietig dat ik me meer zorgen maakte over hoe ik zelf weg moest komen dan over hoe het hem verging. Waarop ik hem erop wees dat hij zelf deze aktie veroorzaakt had door deze dames aan te spreken.

Zielig figuur

Zondag maakten we een ritje naar een van de Achterhoekse kastelen als onderdeel van het programma van ons zussenweekend.
Je kon prachtig om het kasteel heen wandelen, maar bij het passeren van één van de bijgebouwen rezen de haren ons toch wel te berge! In een kantoor zat deze harde werker en zo te zien had hij al in geen tijden water of brood gezien! Een heel zielige verschijning dus.

Het speet ons niks dat wij er wat beter voorstonden en wij genoten volop van ons lekkere kopje koffie met appeltaart in het zonnetje op het kasteelterras.