Weekje weg.

Morgenochtend vertrekken we voor een weekje naar dit hotel bij Boppard am Rhein.
We hebben een kamer met balkon aan de Rijnkant, dus het zal wel lekker genieten worden.
Voorzover ik kan zien is er geen internet, dus ik ben een weekje op zwart.

Op de troon

Gisteren was het weer een heerlijke dag om te fietsen. We hebben daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Alleen toen we na een tijdje fietsen dorst kregen en eens even wilden uitrusten en wat drinken kwamen we nergens een bankje tegen of desnoods een terrasje.
Tot we opeens op deze houten zitgroep stuitten. We konden gezellig even op de troon gaan zitten en ook naast de troon was nog een zitgelegenheid. Wij groten konden op de tafel gaan zitten en voor kinderen is dit zelfs een tafel met krukjes. Erg leuk.
Kennelijk zijn hier wat bomen gerooid en hebben de overblijfselen op deze manier nog een nuttige functie gekregen.

Nostalgisch vervoer

Soest is een langgerekt agrarisch dorp, waar ook nu nog steeds veel aandacht wordt besteed aan de oude boerengebruiken.
Eén van die bijzondere gebruiken daar is het rijden met paard en wagen. Als je door de bossen fietst kom je vaak van deze nostalgische combinaties tegen.
Laatst zaten wij op een bankje even wat uit te rusten toen ons deze prachtige combinatie voorbij kwam rijden. Ik vind vooral die fiere houding van het paard zo mooi.

Er lopen overal door de bossen speciale menpaden, meestal langs het fietspad, aangegeven met dit (onderste) bordje.
Het is hier dus echt een eldorado voor paardenliefhebbers.

Kalfjes

In een klein weilandje langs de Eemdijk zagen we deze moeder-koeien met hun kalfjes.
Ik denk dat het heel dure kalfjes zijn, want als je goed naar de moeders kijkt kun je zien dat de kleintjes met een keizersnee geboren zijn. Tenminste dat is mijn interpretatie. Misschien dat de koeienexpert in onze familie hier iets meer over kan vertellen?

Het zwarte kalfje is zo "vers", dat het nog niet eens gele flapjes in de oren heeft. Het bruine heeft dat al wel.
Wat is het toch mooi als je dat zomaar langs de weg tegenkomt.

De hei bloeit weer!

Van de week zijn we weer eens naar het Bluk - tussen Hilversum en Laren - gefietst, waar de hei prachtig in bloei staat.

Dit is ook een prachtig gezicht, alleen doordat we tegen de zon in moesten fotograferen is de foto niet zo mooi geworden als de werkelijkheid.
De voorgrond is wel mooi, maar de achtergrond, een zandverstuiving met wat bomen, zie je niet duidelijk meer.
We zullen er binnenkort nog eens heen fietsen en een nieuwe poging wagen.
Maar je hebt zo in elk geval een idee hoe mooi het daar is.

Zwart of Wit ?

Is het keukengerei op dit plaatje zwart of is het wit?
Kijk er maar eens heel goed naar en je ziet het antwoord op deze vraag.

Nieuwe horizon bij Spakenburg

Laatst fietsten we weer eens naar de haven van Spakenburg. Boterhammetje mee en dat lekker op een bankje bij de haven opgegeten. Het was heerlijk weer en het was dit jaar de eerste keer dat we dit gedaan hebben.
We schrokken alleen ontzettend toen we de overkant van Spakenburg zagen. Tot vorig jaar was het één doorlopende bosrand, maar nu zie je er een moderne badplaats - een uitbreiding van CenterParc "de Eemhof" - en ikzelf vind het daar absoluut niet door op vooruitgegaan.
Als je dan aan de oude Spakenburgers denkt, die vroeger de zee voor zich hadden, daarna de polder en nu zo'n stelletje appartementen. Maar ja, dat heet "de vooruitgang".
Jammer hoor!

Fileloos

Als je met de caravan op pad gaat en geen zin hebt in vakantiefiles kun je beter deze weg nemen.....

Groen Zaandam

Als je in Zaandam woont is het wel een pré dat je van apart en in elk geval van groen houdt.
Dit is het meest bijzondere hotel dat ik ooit gezien heb. Het is samengesteld uit allemaal kleine huisjes.

Dit is de andere kant van hetzelfde hotel. Volgens mij horen die blauwe huisjes er ook bij.

Even verderop staat dit hotel naast de ingang van het station. Het is versierd met rode, witte en blauwe houten tulpjes. Het staat heel vrolijk maar of je het ook mooi vindt hangt van je persoonlijke smaak af.

En dit is de boven-ingang van het station. Je moet toch eerlijk zeggen dat het heel uniek is of niet soms? De ingang is onder de klok.

Even verderop staat nog een hele rij nieuw gebouwde huizen of wat het ook zijn mogen.
Het is wel heel iets anders dan de grijze betonnen blokken die je in de winkelstraat tegenkomt.

Dit huis of hotel ziet er iets minder uitbundig uit.

Tenslotte is hier de bioscoop. Of de naastgelegen panden daar ook onderdeel van uitmaken weet ik niet, alleen moet ik constateren dat het geen strak geheel is.

Operatie "dak omlaag voor de brug"

De Salvinia is een schip dat zich aan alle mogelijke situaties kan aanpassen.
Hier naderen we een brug, die eigenlijk voor ons geopend zou moeten worden omdat we er niet onderdoor kunnen. Helaas gaat deze brug niet tijdens de spitsuren open en we zouden dus vier uur moeten wachten.

Dat vond de kapitein te lang en daarom werd het dak omlaag gebracht, een operatie van zo'n 20 minuten.
De voorruiten werden naar binnengeklapt, de deur naar de stuurhut eruit gehaald........

de tap bij de bar naar beneden geklapt.........

en de achterwand met de schuifdeuren naar het dek werden schuin naar binnengeschoven.
Op de laatste foto kun je dat nog beter zien.

Daarna zakte het hele dak naar beneden en kwam zoveel lager te liggen, dat dit kleine jongetje nog net rechtop kon blijven staan en de rest door de knieën moest.

Alle grote planten staan op de grond, de decoraties zijn van de ramen gehaald en iedereen moet bukken.

Zoals je hier goed kunt zien is het allemaal centimeterwerk en het onder de brug door varen is een samenspel van de kapitein en zijn maat achterop, die aanwijzingen geeft.
Al met al een hele leuke belevenis. Een kwartier later stond en zat alles weer op zijn plaats.
De kapitein vertelde dat deze operatie zo'n keer of 5 à 6 per jaar moet plaatsvinden.

Prachtig plaatje

Dit vind ik zelf één van de mooiste foto's van onze vakantie.
Ik heb hem 's ochtends om ongeveer kwart over acht genomen toen we bij Urk vertrokken.
Vooral die spiegeling van wolken en licht in het water is zo mooi en dan dat eenzame bootje daar.
Ik kan er niet genoeg naar kijken.

Droste

Voor wie watertanden bij het zien van chocola: hier komen de overheerlijke pastilles vandaan. We kwamen er langs varen in Haarlem.
Jammer genoeg stond er niemand langs de kade om ze aan ons uit te delen......

Vuurtorens

Tijdens onze bootreis hebben we diverse mooie vuurtorens gezien.
Hier zie je mijn zusje en mij langs de vuurtoren op Urk wandelen.

Op deze foto zie je in de verte het licht van de Urker vuurtoren.

Varend langs Enkhuizen zie je deze lichttoren. Ik denk niet dat het een echte vuurtoren is, maar meer een lichtbaken. In elk geval is het een mooi plaatje.

's Morgens vroeg kwamen we langs de vuurtoren van Marken. Hiervoor zijn we extra vroeg opgestaan (en die mij goed kent weet wat voor klus dat voor mij is), want die wilden we niet missen.

Mijn husband nam hem vanaf het dek en ik door het open raam in onze hut.

En hier zijn we er al weer voorbij. Ben je het met me eens dat het het vroege opstaan waard is?

Bootjes, boten en schepen

Als je een week lang door Nederland vaart kom je natuurlijk een keur van andere schepen tegen, het ene nog mooier dan het andere. Ik zal er een aantal laten zien.
In de eerste plaats deze prachtige zeilschepen. We kwamen er niet vlak langs, maar met een beetje inzoomen leverde het toch een heel mooi plaatje op.

Toen we in de buurt van Schokland aan wal lagen kwam dit vissersbootje langs varen. Totaal anders maar ook erg leuk.

Bij Volendam viel ons oog op dit mooie ouderwetse bruine zeilbootje. Dit is wel één van mijn favoriete bootjes.

Deze boot is van een heel andere orde en van groot nut voor de maatschappij. Het lag helemaal vol met lege flessen en verspreidde een heerlijk geurtje toen we er langs voeren maar niet heus!).

Dit is het kleinste bootje dat we gezien hebben. Het hoort bij het museum van Schokland en deed heel lang geleden dienst.

In Urk kun je natuurlijk je ogen wel de kost geven en slaak je de ene bewonderende kreet na de andere. Hier ligt zo'n mooi rijtje.

Op het Noordzeekanaal passeerde dit respectabele zeeschip ons.

En dit is natuurlijk wel het grootste schip dat we gesignaleerd hebben. Het lag op het IJ in Amsterdam.
Nou, geef mij de Salvinia dan maar!

Op "pad" met de Salvinia.

Dit is de Salvinia, het schip waarmee wij de afgelopen week heerlijk over de Nederlandse wateren hebben gevaren.
Hier ligt het voor anker in de Gouwzee bij Volendam, Marken en Monnickendam. We werden hiervandaan met een klein bootje naar Monnickendam gevaren om daar eens even gezellig rond te kijken.

Met dit bootje werden we daarna ook weer opgehaald en terug gevaren naar de Salvinia.

In de haven van Urk kijk je je ogen uit naar alle bootjes en schepen die daar liggen. Van onooglijke kleine roestbakjes tot de prachtigste dure jachten.
De boot achter ons is ook zo'n schitterend mooi geval.

Urk heeft een heel leuk vuurtorentje en daar zijn we ook even naar toe gewandeld.

De kapitein was heel gastvrij en wie wilde mocht in de stuurheid een kijkje komen nemen en kreeg uitleg over alles wat er maar gevraagd werd. Behalve over de bestemmingen, want het was een verrassingsreis en we kregen absoluut niet te horen waar we heen gingen. Dus keken we zo nu en dan eens even op de kaart om te kijken welke kant we op gingen en te gissen waar we uit zouden komen.

Dat het ook wel geregend heeft kun je op deze foto zien. Het was een niet al te lange, maar wel stevige bui en we stonden dus wat natjes op het bootje te wachten dat ons vanuit Hattem weer naar boord moest brengen.

Zoals je ziet heb ik onderweg ook mijn conditie niet uit het oog verloren en heb ik regelmatig ook nog even gefietst.

En natuurlijk hoort er met het oog op de veiligheid geoefend te worden voor eventuele noodgevallen. Natuurlijk gebeurde dit met de nodige pret en verliep alles prima.