De belangrijkste reden om het eens in deze regio te zoeken was het feit, dat ik het huis van mijn opa en oma Doornenbal - waar ik als kind zo vaak gelogeerd heb - en mijn geboortehuis een klein eindje verderop eens wilde bezoeken.
En het staat er overduidelijk nog precies hetzelfde als zo'n 50 à 60 jaar geleden. Alleen zijn de meeste bewoners er niet meer.
Al fietsend kwamen er wel achter, waarom het hier Berg en Dal heet. Je sjeest eerst met een noodgang naar beneden, maar als je al een hele fietstocht achter de rug hebt moet je het laatste hele eind weer redelijk steil omhoog. Halverwege moesten we dus wel even uitrusten.
Op een gegeven moment kwamen we bij een klein weggetje dat dwars door de weilanden naar de Waal slingerde en daar zijn we eens even ingefietst. En niet tevergeefs! Op een strandje langs de rivier was een kudde Koninckspaarden zich een beetje aan het opfrissen.
Een prachtig gezicht!
Jammer genoeg was het gisteren wat aan de natte kant. We zijn daarom maar met de auto helemaal over de dijk gereden, totdat we bij Millingen niet verder mochten.
Zoals je hier ziet was er water in overvloed!
Onderweg zagen we vlak langs de weg een ooievaarsnest, waarin een jong gevoerd werd door pa of door ma, dat konden we niet precies zien.
Onze bedoeling was om nog naar Kleve en Emmerich te gaan, maar in Kleve regende het zo hard dat we niet eens uit de auto geweest zijn, maar in Emmerich was het wat minder en daar zijn we over de Rijnboulevard gelopen. Ze hebben het daar heel leuk gemaakt met allemaal boompjes en versierselen en bij een ijssalon stonden heuse strandstoelen. Gelukkig had ik snel in de gaten dat de stoelen kletsnat waren, zodat ik nog net kon voorkomen dat ik de dag verder met natte billen door zou moeten brengen.
En voordat we Emmerich weer gingen verlaten hebben we deze natte visserman nog even gegroet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten