Nog meer Limburg

Rond het kasteel ligt een mooie slotgracht met een brug naar de ingangspoort en nog een bruggetje iets verderop, waarover je naar de binnenplaats loopt.

Dit is de zijkant van de hoofdburcht. Je ziet de slotgracht nog en verder is het gewoon een mooi plaatje.

Op heel veel plaatsen staan er klaprozen langs de weg.
Je kunt hier ook heel duidelijk zien hoe droog al die weilanden zijn.

Dit paard met twee veulens vond ik ook erg mooi. Het zal de moeder niet zijn denk ik, want ze hebben niet dezelfde kleur. Moeder zal wel wat verderop lopen.

Dit is een verhaal apart. Ik had op internet wat adressen van bezienswaardigheden opgezocht en dit kasteel stond er ook bij.
De helft van het toegangshek lag eruit en de boel was afgezet met lelijk rood-wit lint.
Desondanks ging mijn husband maar eens even op onderzoek uit, want er lag een hele mooie tuin achter dit hek en je kon van de weg af een glimp van het kasteel zien.

Jammer genoeg konden we op deze manier geen beter zicht op het kasteel krijgen, dus we liepen het zandlaantje achter deze tuin maar eens op. Er stonden wat bordjes "verboden toegang" langs deze weg, maar dat zou wel betekenen dat je niet van de weg af mocht, dachten wij.
Maar nee hoor, toen we wat verder liepen kwam er een boze mevrouw op ons af met de vraag of we niet konden lezen en dat zij toch ook niet door onze tuin kwam lopen. "Nou", zei Hans, "dat mag u gerust hoor en we mogen hier toch wel lopen?" Maar dat mocht dus niet. We konden inmiddels wel het hele kasteel zien en dat was erg mooi, maar zelfs Hans had toch niet meer het lef om er een foto van te maken.
Dit was dus geen staaltje van de beroemde Limburgse gastvrijheid.
Even later werden er ook nog een paar fietsende jongens weggejaagd. Kennelijk heeft deze mevrouw er een dagtaak aan om al dat nieuwsgierige volk van het erf te houden.....

Kasteelvakantietje

Hier zijn vast een paar foto's van onze mini-kasteel-vakantie.
Dit is de binnenplaats van het kasteel, waar je uitkomt als je door de poort bent gelopen.
Hier bloeien prachtige rozen en vanuit de eetzaal keken we daar precies op. Heel mooi!

De eetzaal op zich is ook een lust voor het oog, dus niet alleen voor de mond.
Het ziet er echt heel kasteelachtig uit en wij hadden een mooie plek aan een ronde tafel voor de open haard. Het eten was overheerlijk, alleen een beetje veel.

Je hebt Limburg niet echt gezien als je geen kapelletje bezocht hebt. Deze staat ergens bij Vlodrop langs de weg en het bankje nodigde uit om even lekker te gaan zitten.

Bij Montfort vind je een hele mooie kasteelruïne. We hadden alleen pech, want we mochten niet naar binnen. Dat is het nadeel van het voorseizoen. Maar we konden het toch wel goed zien en zo was het ook wel de moeite waard.

We hadden wel gezien dat er aan de andere kant van deze kasteelruïne nog een weg liep waarvandaan je de achterkant heel goed kon zien. Dus we zijn daar maar even heen gereden en dat was ruimschoots de moeite waard.

Deze eeuwenoude watermolen in de Roode Beek bij het dorpje Etsberg is nog regelmatig in bedrijf. In de schuur kun je meel en andere spullen kopen.

Een heel mooi plekje....

We hebben de afgelopen dagen ontzettend genoten van het mooie hotel, het lekkere eten en van al het moois dat er te zien was in de prachtige omgeving.
Ik zal de komende tijd wel het een en ander laten zien, maar het allermooiste plekje was denk ik toch wel hier.
Deze plek is zo rustgevend, er staan overal bankjes en in de "tempeltjes" kun je heerlijk mediteren als je dat wilt.
Deze pracht ligt in het park bij het voormalige St.Ludwig College bij Vlodrop.

Paar dagen Limburg

Een groet aan mijn bloglezers vanuit Limburg.
We zitten in dit kasteel-hotel

en je ziet mij lekker op het terrasje voor onze suite in het zonnetje zitten.

Vreemde klant....

Een van onze vrienden trof bij zijn bezoek aan een broodjeszaak deze - ietwat ongebruikelijke - klant.
Hij veronderstelde dat deze zaak wel lekkere verse broodjes-vis zou verkopen, gezien de buitengewone interesse.

Indianenkerkhof

In 2004 hebben we met onze vrienden in Amerika onze eerste grote rondreis gemaakt.
Deze reis bracht ons ook langs dit Indianendorp, dat eigenlijk een Indianenreservaat is, waar nog echte oorspronkelijke Indianen wonen. Het ligt helemaal in het Noordwesten van Amerika vlak bij de zee.

We hebben hier wat rondgekeken en stuitten op dit Indianenkerkhof. Het ligt op een beetje hellend gebied.
Het was een hele vieze miezerdag, dus de foto's zijn een beetje grijzig en dat ligt niet aan de fotograaf.

Het blijkt duidelijk dat Indianen van kleur en fleur houden, waarmee ze hun graven heel mooi versieren.

Wat ik het allermooiste vind zijn de totempalen. Ze staan er in allerlei verschillende soorten (op de tweede foto zie je ze ook) en je krijgt er echt het beeld van Indianen door.

Zelfs de voorgevel van de winkel is versierd met totempalen.

Orchideeënhoeve Luttelgeest

Voor wie eens een doel voor een leuk uitstapje zoekt heb ik hier een suggestie. Wij zijn een paar jaar geleden eens naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest geweest. Je kunt daar uren doorbrengen, terwijl je van de ene verbazing in de andere rolt.

In de eerste plaats natuurlijk honderden, zo niet duizenden orchideeën in de meest mooie entourages.

Dit is ook een heel bijzonder exemplaar. Prachtig!

Er zijn diverse waterpartijen met goudvissen en hier liep zelfs een heuse schildpad rond. Misschien zit hij klaar om een duik te nemen of lijkt het of hij naar ons kijkt?

Je vindt er overal thema-hoekjes en in een daarvan kwamen we deze eerbiedwaardige meneer tegen.

En wat ons als ex-kruideniers natuurlijk erg aansprak is deze authentieke transportfiets. We hebben er zelf nooit mee rondgereden, maar toch......

Dominocrash

Bloed, zweet en tranen zaten er in de dominopyramide op zolder. Bijna was het levenswerk af. Nog één steentje en dan.......
moest de bouwer met lede ogen toezien hoe het als een plumpudding in elkaar zakte.

EMBED-Almost The Largest Domino Pyramid Ever - Watch more free videos

De Boer of de Melkman

Vorig jaar gingen wij met onze vrienden een fietstocht maken in de omgeving van Voorthuizen. Daar kwamen we deze mooie molen tegen, die dienst deed als VVV-kantoor.

Wat ik heel mooi vond daarbinnen was dit beeld van een ouderwetse boer of melkman, dat weet ik niet precies. Wat ik wel weet is dat ik het een heel mooie beeld vond.

Leuk kadootje

Deze oogverblindende tiara met smaragden heeft op een veiling in Genève 8,25 miljoen euro opgebracht. Volgens deskundigen is het sieraad van de vrouw van Napoleon III geweest.
De opbrengst was flink hoger dan de getaxeerde 3,5 tot 7 miljoen euro en was voor het laatst verkocht in 1979.
Volgens de veilingmeester is deze prijs een wereldrecord voor een tiara. De koper ervan wil anoniem blijven.
Zou Willem-Alexander deze tiara gekocht hebben als een leuk verjaardagskadootje voor Maxima? 40 jaar is tenslotte een echt kroonjaar.
Dus als we foto's van haar zien goed opletten of ze zich ermee siert.

Frits in de kruiwagen

Onze schoondochter heeft een hele bijzondere poes met de naam Frits.
Toen ze nog in hun oude huis woonden was Frits altijd op avontuur uit en hij zag zelfs kans om door een kattenluikje, dat gechipt was voor de eigen poes, bij een vreemd huis naar binnen te komen. Vraag niet hoe.
Na de verhuizing stond het hem ook helemaal niet aan dat hij de eerste weken binnen moest blijven en toen hij dan eindeijk naar buiten mocht nam hij het er ook uitgebreid van, tot grote ongerustheid van het bazinnetje.
Hier zie je hem heerlijk genieten van het ritje dat Monique met hem maakt, terwijl hij heel comfortabel in de kruiwagen zit.

Klaprozen

Naar mijn idee is het nog wel vroeg in de tijd, maar langs het pad naar de Eem staan al een paar flinke pollen klaprozen volop te bloeien.

Het is een prachtig gezicht, alleen is het jammer dat het op de achtergrond zo'n zooitje is. Er staan een aantal van die vieze containers en het terrein is altijd een rommeltje. Achter die blauwe container ligt ook nog een oud schip dat ze aan het slopen of verbouwen zijn.

Maar gelukkig doet dit alles aan de schoonheid van de bloemen niks af.

Koeien

Ons leven is echt niet eentonig, want wij beleven altijd weer van die bijzondere dingen!
Vanmiddag fietsten we over een smal fietspaadje over de dijk langs het Eemmeer richting Spakenburg. Beneden aan de dijk graasde een vijftal jonge koeien, die opeens hard met ons mee begonnen te hollen. Ik had het er niet zo op, maar moest mijn ogen goed op het smalle paadje houden om te kunnen blijven fietsen zonder te vallen.
Toen we aan het eind van het fietspad bij de bankjes kwamen die daar staan om even wat uit te rusten, kwam het vijftal koeien ook naar boven gestormd en bleef voor ons stilstaan.
Mijn husband joeg ze verderop het pad op en daar stonden ze dan.

Wij aten ons meegebrachte broodje op, maar ondertussen bleef ik het zwartbonte gezelschap goed in de gaten houden, dat snap je wel.
Ik overwoog nog even om één van mijn lieve Limburgse nichtjes te bellen. Zij heeft veel ervaring met koeien knuffelen enzo en misschien zou zij weten wat wij moesten doen om de dames weer in hun wei te krijgen.
Altijd is het daar druk, vandaag kwam er geen mens langs die we even aan konden spreken.
Maar.....daar draaide de voorste koe zich om en - een koe heet niet voor niks een kuddedier - het hele gezelschap kwam weer onze kant op.

Mijn husband liep al roepend en wijzend naar ze toe en warempel, ze gingen in een sukkeldrafje het fietspad weer op.

Maar aan het eind komt dat fietspad op de weg uit en daar gingen ze zij aan zij en kont aan kont richting Eemdijk.
Wat er verder met ze gebeurd is konden we niet meer zien, maar later kwam er een meneer aangefietst die ze had zien lopen met een man erbij, dus het zal wel goedgekomen zijn.

Pioenrozen

Zo'n jaar of 15 of misschien nog wel langer geleden kreeg mijn husband van de zwager en schoonzus van onze dochter een pioenroosplant voor zijn verjaardag. Hij heeft die in onze voortuin gezet, maar helaas heeft deze plant nooit meer dan hooguit één enkel bloempje gegeven.
Toen hij dus vorig jaar weer eens een pioenroos kreeg heeft hij dat oude ding - jammer om hem weg te gooien - maar in de achtertuin gezet en de nieuwe in de voortuin.
En wat denk je????? De oude pioenroos in de achtertuin geeft dit jaar minstens 10 bloemen en die in de voortuin eentje! En ik zag net dat er nog een knop in zit, dus het valt nog mee.


We zijn dus tot de conclusie gekomen dat het wel aan de grond in de voortuin zal liggen of aan alle kattenpoep en -pies die daar gedeponeerd wordt door al onze lieve buurpoezen en dat we dus in de voortuin nooit van volop bloeiende pioenrozen zullen kunnen genieten.

Fietstochtje

Wat kom je op een fietstochtje van nog geen 20 kilometer toch weer een hoop moois tegen.
We fietsten naar het Eemdijker pontje en daar komt het al aangevaren. De pontbaas kent ons al en zwaait altijd enthousiast naar ons als hij ons op de wal ziet staan.

Een stukje verop zagen we in de berm langs een sloot een heleboel boterbloemen. Aan de overkant van de sloot beginnen de lissen ook al te bloeien, maar het zijn er nog niet zoveel dat je dat goed kunt zien.
Je kunt hier ook goed zien dat je aan het einde van dit weggetje onder een tunneltje van bomen doorgaat.

En op een kilometer of twee bij ons huis vandaan zagen we de familie zwaan met hun vijf nakomelingen gezellig onderaan op het gras bij een slootje liggen. Die hadden er dus al een leuk tochtje opzitten met hun kleine pootjes.

Net geboren veulentje

Toen ik met de foto's van dat veulentje bezig was schoot het me opeens te binnen dat we een aantal jaren geleden over deze zelfde weg fietsten en daar een veulentje zagen, dat net tevoren geboren was.
Op deze foto staat het nog niet eens op de benen en is de moeder het nog schoon aan het likken.

Even later probeert het voorzichtig op de beentjes te gaan staan en het lukt nog ook. Wat een verschil met ons mensen; wij brengen de eerste tijd van ons bestaan alleen maar liggend door!

Moeder is ook weer opgestaan en als je goed kijkt zie je de vliezen er nog uit hangen.
Een heel mooi gezicht dit piepjonge prille leven.

Veulen

Een oud gezegde is: "wie verre reizen doet kan veel verhalen", maar voor ons geldt: "wie veel fietstochtjes maakt komt veel moois tegen".
Dit keer stond er een prachtig veulen in het weiland langs de weg. Het leek net alsof het in de gaten had dat we het op de foto wilden zetten en het poseerde heel mooi voor ons.

Hier vindt het het kennelijk genoeg en het loopt weg naar moeder, die heel rustig loopt te grazen.

Dit is een overzichtsfoto van de polder met paard en veulen in het midden en als je goed kijkt heel ver op de achtergrond ook nog koeien.
Al met al een prachtig gebied.

Jonge zwaantjes

Gistermiddag zagen we dit trotse ouderpaar met hun vijf kleine zwaantjes.
We boften dat pa zwaan heel mak was, zodat we even een foto konden maken van dit mooie gezin zonder dat hij briesend op ons af kwam.