Nog meer Limburg

Rond het kasteel ligt een mooie slotgracht met een brug naar de ingangspoort en nog een bruggetje iets verderop, waarover je naar de binnenplaats loopt.

Dit is de zijkant van de hoofdburcht. Je ziet de slotgracht nog en verder is het gewoon een mooi plaatje.

Op heel veel plaatsen staan er klaprozen langs de weg.
Je kunt hier ook heel duidelijk zien hoe droog al die weilanden zijn.

Dit paard met twee veulens vond ik ook erg mooi. Het zal de moeder niet zijn denk ik, want ze hebben niet dezelfde kleur. Moeder zal wel wat verderop lopen.

Dit is een verhaal apart. Ik had op internet wat adressen van bezienswaardigheden opgezocht en dit kasteel stond er ook bij.
De helft van het toegangshek lag eruit en de boel was afgezet met lelijk rood-wit lint.
Desondanks ging mijn husband maar eens even op onderzoek uit, want er lag een hele mooie tuin achter dit hek en je kon van de weg af een glimp van het kasteel zien.

Jammer genoeg konden we op deze manier geen beter zicht op het kasteel krijgen, dus we liepen het zandlaantje achter deze tuin maar eens op. Er stonden wat bordjes "verboden toegang" langs deze weg, maar dat zou wel betekenen dat je niet van de weg af mocht, dachten wij.
Maar nee hoor, toen we wat verder liepen kwam er een boze mevrouw op ons af met de vraag of we niet konden lezen en dat zij toch ook niet door onze tuin kwam lopen. "Nou", zei Hans, "dat mag u gerust hoor en we mogen hier toch wel lopen?" Maar dat mocht dus niet. We konden inmiddels wel het hele kasteel zien en dat was erg mooi, maar zelfs Hans had toch niet meer het lef om er een foto van te maken.
Dit was dus geen staaltje van de beroemde Limburgse gastvrijheid.
Even later werden er ook nog een paar fietsende jongens weggejaagd. Kennelijk heeft deze mevrouw er een dagtaak aan om al dat nieuwsgierige volk van het erf te houden.....