Het Mysterie van de Natte Keukenrol

Wij waren de laatste week in de ban van Het Mysterie van de Natte Keukenrol!
Elke keer weer was die keukenrol nattig en we konden nergens iets ontdekken van een soort lekkage of vochtige plek.
Ik dacht al dat er misschien wel een of ander beest in de ruimte tussen het keukenkastje en de muur zat die daar af en toe een plasje loosde, maar dat leek ons toch ook wel onwaarschijnlijk.
Ik had het keukenkastje al leeggehaald om te zien of er daar soms iets in lag, maar nee hoor, niente!
Totdat gisteravond mijn husband ontdekte dat de voorraadkeukenrollen in de trapkast bovenop de vochtvreter lagen, zich gedeeltelijk volzogen en zo dus het vreemde verschijnsel veroorzaakten. En al droogden we de rol steeds weer op de verwarming, hij pikte natuurlijk ook weer het vocht uit de lucht en zo bleef het ons bezighouden.
Hèhè, wat zullen we ons relaxed voelen vandaag!

Langs de Eem

Nu het een beetje droger is geworden kunnen we gelukkig weer eens langs de Eem wandelen zonder dat onze schoenen en broeken onder de modder komen te zitten.
We hebben dus vanmiddag ons rondje maar weer eens gelopen.
We zagen hoe aan de ene kant van het pad een mol druk bezig is geweest met het graven van zijn gangetjes. Hopelijk is dit stukje dijk sterk genoeg om hier niet door te verzakken.
Aan de andere kant van het pad zat een hele groep meeuwen zich te goed te doen aan het gras. Je kon hun gekwetter al van verre horen.

Bijzonder

Al rondsnuffelend op internet om iets leuks te zoeken voor mijn weblog
kwam ik deze mooie tekening met spreuk tegen.
Dit spreekt me heel erg aan. Wij mensen zoeken altijd overal naar uitdagingen en allerlei dingen om ons leven spannend te maken, maar inderdaad, het gewone is het meest bijzondere in ons leven.
Laten we eens proberen om dat voor ogen te houden. Wat worden we dan tevreden mensen.

Lammetjes

We hebben de eerste lammetjes van dit jaar gezien en het waren nog niet eens van die hele kleintjes.

We gingen fietsen over de Soester Fietsbrug en daar zag ik ineens aan de overkant van de sloot allemaal schapen met lammetjes lopen.

Kennelijk vonden ze een of ander apparaat met een slang eraan heel interessant en ze liepen uitgebreid te onderzoeken wat dat nou toch wel was.

Het lentegevoel kwam zo - ondanks de stevige frisse wind - met sprongen omhoog!

Lachen is gezond en verzacht pijn

Onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam in samenwerking met universiteiten uit Groot-Brittannië (Oxford) en de Verenigde Staten (Binghamton) ontdekten dat lachen niet alleen gezond is, maar ook pijn verzacht.
De onderzoekers baseren hun conclusies op jarenlange wetenschappelijke experimenten, waarbij proefpersonen pijnprikkels toegediend kregen, zoals ijskou tegen de huid, een strak zittende bloeddrukmeter of een zware en pijnlijke spieroefening. Hun pijngrens werd gemeten voor en nadat ze langere tijd gelachen hadden door het kijken naar comedyfragmenten. Het bleek dat proefpersonen die even daarvoor hartelijk hadden gelachen minder pijn voelden. Een kwartier comedy kijken verhoogt de pijngrens al met tien procent, zo concludeerden de wetenschappers. De oorzaak: met de inspanning van een goede buiklach komt endorfine vrij, een pijnverdrijver die zorgt voor een prettig gevoel.

"Opvallend is dat alleen het kijken naar iets waarom je zelf echt moet lachen de endorfine activeert: zelfs de feel-good-programma’s verhogen de pijngrens niet", aldus VU-hoogleraar Mark van Vugt.
Ook bleek de kans dertig keer zo groot dat mensen in lachen uitbarsten als ze in gezelschap zijn, dan wanneer ze alleen zijn.
Advies dus aan iedereen die pijn lijdt: zoek een stel vrienden op en ga samen lekker lachen.

Het is het proberen waard.......

Carnaval

Het carnavalsfeest wordt al een paar dagen lang uitbundig gevierd in Nederland en tegenwoordig niet alleen in het Zuiden van het land.
Wat ook veranderd is, is het aanvangsttijdstip. Vroeger begon het carnaval op zondagmiddag om 12 uur, maar ik begreep dat er nu vanaf vrijdagavond al volop gefeest wordt.
Hieronder een foto van het "gezellige" feestgewoel in de binnenstad van Venlo. Er kan nog meer bij.....

De dochter van één van mijn nichtjes is danseres bij de "Dansmariekes" en hier zie je haar in aktie. Ik meen dat ze de derde van links is, maar kan dat niet goed zien. Ze lijken allemaal op elkaar.

Deze groep mannen had zich uitgedost als speelgoedsoldaatjes. Agenten vonden de toy soldiers zo goed lijken dat ze bang waren dat ze wel eens paniek in het publiek zouden kunnen veroorzaken met hun speelgoedwapens.

Na verhoor moesten ze hun plastic geweren inleveren en mochten ze weer gaan om verder te feesten.
Het geeft me toch wel een heel veilig gevoel dat onze politie zo doortastend optreedt!

Dit laatste plaatje is een mooie door Anton Pieck getekende optocht.

Huisdier

Via Twitter maakte ik donderdagavond kennis met het nieuwe huisdier van mijn zoon en schoondochter.
Zoonlief was op de een of andere meeting van zijn werk en moest daar ook overnachten, dus het was voor haar wel gezellig dat ze gezelschap had.
Ze heeft er niet bij verteld of hij knusjes bij haar mocht slapen of dat ze hem toch maar gevraagd heeft naar buiten te gaan.
Ik heb niks tegen spinnen, maar dit is toch wel een behoorlijke knoeperd en ik denk dat ik hem voorzichtig naar buiten gemanoeuvreerd zou hebben.

Het schaatsen is weer finito.....

De één juicht en de ander is droevig, maar deze "ijstijd" is voorbij.

Het ijsbaantje dat er - zoals je op de foto hieronder kunt zien - zondag zo gezellig bij lag en waar zoveel mensen en kinderen veel schaatsplezier beleefden, is nu een grijze nattige oppervlakte geworden.

Maar al deze ijspret hebben we dan toch maar beleefd en iedereen houdt er de leuke herinneringen aan over tot de volgende keer.
Ik ben benieuwd wanneer dat zal zijn.

Schaatsers op de Eem

Vandaag toch nog maar een keer wat winterse foto's nu het nog kan.

We zagen vanmiddag zowaar een paar schaatsers op de Eem. Nadat we van de week van een bekende het verhaal hoorden dat hij iemand uit het water had gehaald die door het ijs was gezakt, was ik eigenlijk niet zo blij met deze avonturiers. Wij zouden niet weten hoe we hier iemand zouden moeten redden als dat nodig zou zijn.

Gelukkig was het enige ongeval dat we zagen een van de schaatsters die over een oneffenheid struikelde en op haar billen ging, maar verder was het gewoon een mooi gezicht.

De twee dames gingen niet zo ver, maar deze heer schaatste vrolijk langs het vogelwak verder richting Soest.
Een toch wat griezelige onderneming in je eentje vind ik, of ben ik dan te pessimistisch?
De meeste vogels in het wak schrokken zo van deze langssuizende gestalte dat ze massaal luid kwakend het luchtruim kozen.

Aalscholver

Toen we gistermiddag langs het watervogelwak bij de Eem liepen, zagen we daar tot onze grote verbazing een aalscholver heel pontificaal op het ijs zitten, al rondkijkend of er misschien ergens iets te verschalken viel.

Misschien dacht hij dat de passanten naast stukjes brood ook visjes in het water zouden gooien of misschien kwamen de visjes ook wel naar boven om te kijken wat er toch allemaal aan de hand is met die Eem. Ik weet het niet.
Het was in elk geval een niet alledaags gezicht en ik vind het leuk om jullie ervan te laten meegenieten.

Eemnesser sluisje in het wit

Gistermiddag zijn we naar het Eemnesser Sluisje gereden om daar een stukje over de dijk te wandelen.
Het zag er prachtig uit. Het haventje was dichtgevroren en de boten lagen dus vast in het ijs.

Dit is het haventje, gezien vanaf het sluisje. Het lijkt echt of je in het oneindige kijkt.

Sneeuw, ijs, rust en ruimte...... Wat zijn wij toch bevoorrecht dat wij niet in een grote stad tussen de flatgebouwen wonen!

Aan de overkant van de Eem staat een groepje paarden te kleumen in de kou. Ik had het wel met ze te doen, maar als het goed is moeten ze er wel tegen kunnen.

Dit vind ik zelf een heel mooi plekje, waar de Eemnesservaart in de Eem uitmondt. Je kunt de stilte zien op de foto.

Hier sta ik op het sluisje en deze foto is genomen richting Eemnes. Mooi is die rij wilgen langs de vaart.

En deze foto heeft mijn husband genomen aan de andere kant van die rij wilgen, waar het weggetje loopt tussen de twee rijen bomen door.

Voor alle duidelijkheid: de foto's 2, 5 en 6 heb ik met mijn iPhone genomen en de rest is van de hand van mijn husband. De foto waar ik op de dijk loop is een panoramafoto, gemaakt van twee aansluitende losse foto's.
De panoramafoto hieronder is een compositie van vijf foto's.

Winter......

Het prachtige winterweer nodigt natuurlijk uit om mooie wandelingen te gaan maken en dat deden we dus ook.
Eerst heeft mijn husband de sneeuw van de auto geveegd, zodat dat niet meer hoeft te gebeuren als we er plotseling mee weg zouden willen.
De wereld ziet er net uit alsof er een doos poedersuiker uitgestrooid is.

Wat kan de natuur zelf toch prachtige kunstwerken maken!

Hier is nog zo'n mooi plekje. De eendjes moeten het al met een veel kleiner stukje open water doen, want het ijs in Eem en Praamgracht rukt steeds verder op.

De Eem is al helemaal bedekt met een laag ijs, alleen is het heel verraderlijk dat je niet kunt zien hoe dik die is.
De donkere rand die je ziet is de schaduw van de hoge walkant op het ijs.

Dit gezelschap heeft het er toch op gewaagd en staat op het ijs. Het lijkt me een hele rare gewaarwording voor deze zwanen dat ze nu over het ijs lopen in plaats van erdoorheen zwemmen. Ik zou wel eens willen weten hoe ze dat nu ervaren.

Deze laatste foto is nog van vrijdag toen het zo sneeuwde. Deze kudde donkere schapen doet het wel erg mooi in dit grauwe grijswitte landschap.

IJs in de Eem

De sneeuwliefhebbers in Nederland werden vandaag wel op hun wenken bediend! Wat een pak kwam er ineens naar beneden.

Wij gingen vanmiddag toen het bijna droog was maar eens een wandelingetje maken langs de Eem. Tot onze grote verbazing was het water van de Eem, dat gisteren nog uit prachtige blauwe golfjes bestond, veranderd in een grijs-wit-zwarte massa, doordat er al veel ijs op het water lag met daarbovenop weer een laag sneeuw.

Richting Soest zag het er zo uit. Wel heel bijzonder, vind je ook niet?
Rechts zie je de ingang (of uitgang) van de Praamgracht, waar door de stroming nog geen ijs ligt en waar de eenden en zwanen zich ophouden.

Dit is de Eem de andere kant op. Het water is hier veel rustiger, zodat er ook veel meer ijs op ligt.

Zoals je ziet zwommen er genoeg eenden en zwanen rond in het beetje open water dat er nog was.

Of ze dachten dat we brood bij ons hadden, of ze waren nieuwsgierig, of ze wilden graag op de foto, want dit tweetal kwam heel snel naar de fotograaf toegezwommen.

Dat is nog eens winter!

Als je vindt dat het hier in Nederland momenteel heel hard wintert moet je maar eens op deze site met ijzige plaatjes kijken.
Dan vind je het vast allemaal wel erg meevallen hier.
En je zult het met me eens zijn dat het prachtige plaatjes zijn.

IJs en eendjes

We waagden het er vanmiddag maar eens op om een rondje Eem te wandelen. Muts, sjaal en handschoenen hielpen ons er wel doorheen. In het zonnetje en als je de wind in de rug had was het nog best lekker, maar nu voel ik mijn wangen wel gloeien.
De Praamgracht was dichtgevroren maar doordat er een sterke stroming staat richting Eem zag je in het midden nog wel overal heel dun ijs en vlak bij de Eem zelfs een groot wak, waar een heleboel eenden luidruchtig rondzwommen, voorzover ze daar ruimte voor hadden dan.
Het zijn ook net mensen: in de Eem is ruimte genoeg, maar ze zitten liever op een kluitje in die kleine plas......
Als je goed kijkt zie je op één foto ook nog een hond die de eendjes vrolijk staat toe te blaffen.
Het zijn allemaal leuke winterse tafereeltjes, gecompleteerd met een prachtige blauwe lucht. Genieten dus!