Een dagje Burgers' Zoo

Gisteren hadden wij ons twee-jaarlijkse uitje van de Ahold-gepensioneerden en deze keer gingen we naar Burgers' Zoo in Arnhem. Het was prachtig weer en het was heel mooi om die dieren daar zo te zien rondlopen.

Giraffen zijn van die sierlijke dieren en hier zie je het giraffenkind bij mama drinken. Mooi hè? Op de achtergrond zie je ook nog een neushoorn rondwandelen.

Op een gegeven moment liepen we in een soort tunnel onder het aquarium door en daar zag je de vissen gewoon boven je hoofd zwemmen.

Op deze zandvlakte liepen allerlei soorten bokachtigen rond. Er stond wel bij vermeld hoe ze heten, maar ik heb het helaas niet allemaal onthouden.

Dit is het uitzicht vanaf het terras. Als je goed kijkt zie je boven het watertje drie giraffen.

De leeuwen krijgen hun maaltijd geserveerd met een shovel. Jammer genoeg is de foto niet helemaal scherp, maar het was een gedrang van jewelste omdat iedereen natuurlijk een foto wilde maken en ik was al blij dat ik ertussen kon komen.

Deze leeuw ligt uitgebreid te genieten van zijn overheerlijke kluifje.

Nadat ik van een meneer die naast me stond en mij hoorde zeggen dat het jammer was dat ik met mijn iPhone niet kon inzoomen geleerd had hoe dat wèl kon heb ik deze foto gemaakt van drie prachtig gekleurde vogels boven in de boom. Door het tegenlicht door het glazen dak is hij niet helemaal helder, maar ik vind hem toch mooi.

Je komt altijd weer wat leuks tegen

Als je je ogen de kost geeft kom je altijd weer mooie dingen tegen. In de polder zagen we deze schaapskudde die zijn klus erop had zitten en lekker mocht uitrusten in het weiland. Ook het hondje had goed zijn best gedaan om de schaapjes allemaal door het hek te dirigeren en het staat heel tevreden te kijken naar de herder, die het hek sluit.

Even later zaten we op een bankje en daar viel mijn blik op deze wilg. Ondanks dat je er dwars doorheen kunt kijken staat hij toch nog volop in blad. Je snapt het niet. Als mijn lijf zo geperforeerd zou zijn zouden mijn haren wel uitvallen vrees ik.

Huisdieren.....

We hebben tegenwoordig niet te klagen over gebrek aan huisdieren. Gistermiddag wilde ik iets uit de kast pakken en zag in een vaas deze levensgrote spin zitten. Je snap niet hoe hij daarbinnen komt. Volgens kenners zijn spinnen altijd met z'n tweeën, dus ik heb nog gezocht naar z'n maatje, maar kon dat niet vinden. Ik ben benieuwd of die nog tevoorschijn komt. Je kunt hem toch echt niet over het hoofd zien dacht ik.

Even later was mijn husband de tuin aan het aanvegen na het snoeien van de coniferen en kijk nou eens wat er voor de bezem zat? Dit padje was kennelijk een beetje verdwaald.

Hij draaide zich maar snel om en maakte dat hij weg kwam.

Fietsen bij de Soester Duinen

Het gebied van de Soester Duinen is een prachtig uitgestrekt natuurgebied, waar je je - kijk maar eens naar onderstaande foto - in de "echte" duinen waant. Alleen zie je hier nooit zoveel mensen als in de duingebieden aan de kust.

Je fietst erheen o.a. over een betonnen fietspad dwars door de bossen. Dat is heel plezierig fietsen, want je hebt nooit last van kuilen, plassen of modder. Wat ons gisteren opviel was dat een aantal bomen al heel geel verkleurd zijn, net alsof het voorbodes zijn van de herfst die eraan zit te komen.

Op de terugweg zagen we in dit weiland wel een heel kleurrijk koeiengezelschap rondlopen. Eén zwarbonte, één roodbonte en één grijsbonte koe en dan nog een heel klein kalfje. Ik heb nog nooit eerder een grijsbonte koe gezien. Jullie wel?

En dan is hier tenslotte moeder koe met haar kalfje. Wat een schatje hè?

Mijn paardrijdende kleindochter

Onze kleinkinderen zijn allemaal heel sportief - net als hun ouders trouwens - en één kleindochter rijdt paard. Gisteravond ging ze samen met een vriendin naar Schoorl om daar een strandrit te maken. De hele groep gaat langs de waterlijn en dat is een prachtig gezicht.

Op deze foto gaat het in draf over het strand. Mijn kleindochter heeft een roze t-shirt aan, dus ze is goed te herkennen. Wat mooi die hele groep dravende paarden.

Dit vind ik ook een schitterend plaatje. Als ik het goed zie maken ze een rondje, maar ik was er jammer genoeg niet bij, dus zeker weten doe ik dat niet. Het kan ook zijn dat ze over het strand aan komen en op deze manier langs de waterlijn gaan.

En weg gaan ze weer over het strand. Wat lijkt me dat toch fantastisch om op de rug van een paard zo'n mooie strandrit te maken! Maar ik ben al heel blij dat ik er door deze foto's van kan meegenieten. Dank je wel Fleur!

Vliegtuigen

Nu we met dit mooie weer steeds buiten zitten valt het ons heel duidelijk op dat we pal onder een vliegroute vanaf Schiphol wonen. Er zijn tijden op een dag dat er minstens elke minuut zo'n bakbeest met wat meer of minder lawaai pal over ons heen komt vliegen. Het is dat het me teveel werk is, anders zou ik eens turven hoeveel het er zijn op een dag. Het is trouwens wel een mooi gezicht die lichte vliegtuigen tegen de blauwe lucht. Soms is het ook heel goed te zien dat het een KLM-vliegtuig is met die blauwe kleuren.

Zondagochtend

Omdat het lekker heet beloofde te worden vandaag gingen we vanochtend maar bijtijds een stukje fietsen.
Precies in de doorgang van onze tuin naar het tuinpad hing een groot spinnenweb met een dikke spin er middenin. Je snapt dus wel dat ik mijn lieve husband maar even voor liet gaan......

Halverwege rustten we even uit op een bankje in de schaduw, een lekker briesje om de oren en een prachtig uitzicht.

Veulentje

Hoe oud dit veulentje is weet ik niet, maar volgens mij is het nog heel jong. Moeder staat heel trots te pronken met haar mooie zoontje.

Het had wel wat voeten in de aarde voordat ik het op de foto kreeg. Het liep steeds net weg als ik er een foto van wilde maken.

Het liep steeds onder z'n moeder door naar de andere kant en was nauwelijks bij te benen. Mijn husband maakte snel deze foto, maar jammer genoeg staat moeders hoofd er net niet meer op.

Maar uiteindelijk kwam het toch even naar het hek toe om voor me te poseren. Lief hè? Ik vindt het een heel mooi veulen met z'n donkere kleur.

Bloeiende hei

Omdat we ons afvroegen of de hei op Het Bluk inmiddels al in bloei zou staan zijn we daar gistermiddag maar eens heen gefietst. Het was wel lekker warm om te fietsen, maar het was de moeite waard, zoals je op deze foto's kunt zien.

Deze foto is de andere kant op gemaakt. Het is jammer dat je deze dieppaarse pracht maar zo kort per jaar kunt bewonderen. Ik vind ook het contrast met die lichte paden en dan die donkere bomen op de achtergrond zo mooi.

Mijn husband is meer de man van de details en die maakte deze foto. Hier kun je de heideplantjes en -bloemetjes dus van heel dichtbij bewonderen.

En ik kon het natuurlijk niet laten om hem daarna even te "schieten".

Oude boom

Aan dit mooie fietspad zagen we gisteren een stokoude boom staan. De stam heeft allerlei wonderlijke wratachtige uitstulpsels en ziet er daardoor heel bijzonder uit.

Links bovenaan zit een uitstulpsel dat wel een beetje op een tros druiven lijkt. Hier kun je ook zien dat de woekeringen aan de stam zowel aan de voor- als aan de achterkant zitten.

De achterkant vind ik toch wel het mooiste. Als je wat langer kijkt zie je er van alles in. Ik heb geen idee wat het is en hoe het ontstaan is, maar prachtig is het wel. Wat kan de natuur toch veel moois creëren!

Onze eigen Via Gladiola

Al lang voordat de Vierdaagse gelopen werd hadden wij in onze achtertuin een grote bak met gladiolen staan. Omdat wij op onze paar vierkante meters niet zoveel plaats hebben voor van alles en nog wat heeft mijn creatieve husband dat opgelost door er een grote plastic bak mee vol te zetten.

En zoals je ziet worden we nu beloond met prachtige bloemen, dus we zijn weer helemaal blij.

Bezwamde boom

Deze boom ziet er prachtig uit met die begroeiingen, maar ik ben bang dat dit geen teken van gezondheid is en dat hij wel binnen afzienbare tijd het loodje zal moeten leggen.

Vooral als je dichterbij kijkt zie je dat hij er net boven de grond al niet gezond uitziet en hoewel die zwammen op de stam een mooi gezicht zijn zal de boom er niet beter van worden.

De Palendijk

Als je van Eemdijk naar Bunschoten gaat kom je langs de Palendijk. Dit stukje dijk is een voorbeeld van de manier waarop vroeger de kustlijn langs het IJsselmeer beschermd werd. Het is een jaar of wat geleden speciaal aangelegd om te laten zien hoe het vroeger was.

Hier zie je die palenconstructie van iets dichterbij. Omdat deze kustbescherming wegrotte en weggevreten werd door de paalworm is men o.a. beton en stenen gaan gebruiken in plaats van houten palen.

Ik vind het erg mooi om te zien. Hier ook nog met een houten, bemost steigertje erbij.

Op de informatiepanelen die er staan kun je lezen hoe druk de timmerman was met het onderhoud van deze palendijken.

Rondleiding op de steenfabriek

Ons jarige zusje heeft ons zaterdag o.a. getracteerd op een rondleiding over een oude steenfabriek. Dat riep bij ons Doornenballen heel veel nostalgische beelden op, want omdat onze vader bedrijfsleider was van een soortgelijke steenfabriek woonden wij daar op het terrein en zijn we dus tussen de stenen opgegroeid. We begonnen met koffie-met-cake-of-krentenwegge en luisterden naar de inleidende uitleg door de gids. Op de achtergrond zie je de loods waarin de stenen gevormd werden met aan weerszijden daarvan de drooghutten. Daarachter staat het gebouw met de ringoven.

Dit zijn de kiepwagentjes, waarin de klei vervoerd werd vanuit het kleigat naar de fabriek. Als ik het me goed herinner liepen daar bij ons destijds van die forse Belgische werkpaarden voor, waarop wij ook wel eens gingen paardrijden. Met behulp van een keukenstoel erop klimmen, want een zadel en zo hadden we natuurlijk niet.

Hier laat de gids zien hoe van een klomp klei met een "vormbord" stenen gevormd werden. Die stenen werden vervolgens in de drooghutten gezet om te drogen. Ze moesten steeds gedraaid worden en dat deden wij kinderen vroeger ook om een paar centjes te verdienen.

Hier lopen we met z'n allen naar het gebouw van de ringoven, waar de stenen gebakken werden.

Met behulp van een lorrie werden de gedroogde stenen in de oven gereden en daar zodanig opgestapeld, dat er nog lucht en zuurstof doorheen kon waaien.

Dit is de bovenkant van de oven, waar de kolen op het vuur gegooid werden door de putjes in de vloer en waar door het open- en dichtdraaien van de rookkanalen de voortgang van het vuur geregeld werd. Je ziet de kruiwagen en de berg kolen en kunt je wel voorstellen wat de functie daarvan was.

Dit is een overzicht van de hele oven. Het bakken gebeurde dus hieronder. De hitte van de stenen beneden werd geïsoleerd door een laag zand tussen de bovenkant en de 1100-1200 graden eronder.

En dan tenslotte is hier het eindproduct. Het leuke is dat wij boven nog altijd een boekenkastje hebben van de enige echte Ossenberg-stenen en dat zie je op de laatste foto. Mooie stenen of niet?
.