Waar zijn de hertjes?

Onze vrienden kwamen laatst met heel enthousiaste verhalen over de hertjes die ze gezien hadden langs de bosrand aan de andere kant van de fietsbrug.
Nou, je snapt wel dat wij die ook met eigen ogen wilden zien, zodat ons eerstvolgende tochtje die kant uit ging.

Maar helaas, het enige wat wij signaleerden was een ijverige boer met zijn tractor die daar aan het werk was

en wat schaapjes, die lekker liepen te grazen. Ook heel mooi natuurlijk, maar die zien we overal.

De volgende dag gingen we weer die kant op, maar met hetzelfde resultaat. Een mooi weiland met op de achtergrond de bosrand, maar hertjes, vergeet het maar......

Natuurlijk laten wij ons niet zo snel ontmoedigen en welgemoed gingen we nog een keertje op pad. De schaapjes liepen er weer heerlijk in het zonnetje, maar daar bleef het tot onze spijt ook dit keer weer bij.

Je zult toegeven dat het ook zonder herten een heel mooi gebied is, maar we blijven toch nog steeds hopen dat de hertjes zich ook aan ons zullen laten zien.
Dus, het doel van ons volgende fietstochtje is.......

Wilg

Tijdens een van onze fietstochtjes langs de Eem werd mijn oog getroffen door deze prachtige wilg. Het hele plaatje is trouwens ontzettend mooi. De rivier, dat houten gebouwtje en die oude boot. Van dit soort tafereeltjes krijg ik echt nooit genoeg.

Mooi is die wilg hè? Zijn takken hangen tot bijna in het water en hij wordt al zo mooi groen. Het heet treurwilg, maar ik kan er echt niks treurigs aan ontdekken, integendeel. Je wordt er helemaal blij van als je ernaar kijkt.

Piepkleine lammetjes

Op de dijk langs het Zuidereind zagen we dit moederschaap met twee piepkleine lammetjes. Moeder lag lekker in het zonnetje, maar toen ik dichterbij kwam om een foto te maken was ze daar heel duidelijk niet zo blij mee.

Ik heb haar verteld dat ik niet gevaarlijk was en alleen maar een mooie foto van haar lieve kleintjes wilde maken, zodat er nog meer mensen van ze zouden kunnen genieten.

Maar ze had het er toch niet op en riep tegen haar kleintjes: "Kom, we gaan" en daar gingen ze.
Gelukkig kon ik ze nog goed in beeld krijgen, alleen niet meer met z'n allen.

Even verderop op de dijk stond dit witte schatje en zij werd snel vereeuwigd door mijn husband.

Grutto's in de polder

Al fietsend over de dijk richting Eemdijk hoorden we al van verre "grrrrutto...grrrrutto...grrrrutto" en ja hoor, bij een grote plas in de weilanden zat een heel gezelschap grutto's. Hier verzamelen ze zich altijd in het voorjaar om paartjes te vormen, vervolgens een nest te bouwen, eitjes te leggen en te broeden.

Het is een heel mooi gezicht al die vogels bij elkaar.
Hieronder zie je een panoramafoto van de omgeving. Ik kan hier altijd vreselijk genieten van de ruimte en de wijdte. Meestal ook van de rust, maar dat ging hier dus niet op, hoewel het wel een veel rustgevender geluid is dan dat van al die mensen met hun herrie.

Bloeiende bolletjes

Omdat er een of ander "iets" in de grond van onze voortuin zit waardoor de in het najaar geplante bolletjes opgevreten worden kopen wij in het voorjaar altijd potjes met voorgetrokken bolletjes, die dan uitbundig bloeien.
Vóór de winter zet mijn husband dan die bolletjes weer in de achtertuin, zodat die daar nu volop staan te bloeien.
Zo hebben we er meermalen plezier van.

Lammetjes

Wat vind je van dit schattige groepje dat boven op de dijk stond? Ze waren kennelijk heel nieuwsgierig naar wat wij daar deden.

Mijn husband liep ook nog naar de andere kant van het dijkje om daar de rest van het gezelschap op de foto te zetten.

In een groen weiland

Iedereen kent vast nog wel dat lied van die haasjes in het groene knollenland.
Nou, wij zagen gisteren haasjes in een groen weiland.

Het waren er eerst drie die over elkaar heen buitelden en achter elkaar aanholden. Een ontzettend leuk gezicht.

Even later kwam er ook nog een vierde bij en ze bleven maar heen en weer dartelen en kwamen dan weer wat dichterbij en holden dan weer wat verder weg.
We hebben er echt van staan te genieten.
Het was weer eens heel iets anders dan kuikentjes en lammetjes, maar volgens mij hadden deze haasjes ook de lente in hun bolletjes.

Geitjes

Gisteren kwamen we dit schattige tafereeltje tegen toen we aan het fietsen waren.
Wat een snoezige kleine geitjes zijn dit! Ik neem tenminste aan dat jullie dat ook vinden.

Ze stonden op een klein grasveldje bij een boerenbedrijfje en we waren er al bijna voorbijgefietst toen ik ze ineens zag staan. En zeg nou zelf, daar kun je toch niet zomaar voorbij fietsen!

Wat ik zo leuk vind is dat ze allemaal verschillend zijn. Ze zijn zwart, maar er zijn er met twee witte pootjes, met vier witte pootjes of alleen maar zwarte en ook de snuitjes zijn verschillend met grotere of kleinere witte vlekken.
Het zijn in één woord prachtgeitjes!

Een goudeeerlijke taxichauffeur

Een taxichauffeur in Thailand heeft een klant verblijd met enkele vergeten dozen vol gouden sieraden met een totale waarde van zo'n 325.000 euro.
De 60-jarige goudhandelaar was de dozen op de voorstoel van de taxi vergeten toen hij drie koffers had uitgeladen en zijn zieke vrouw moest helpen bij het uitstappen. De twee wisten het nummerbord van de taxi niet meer en het enige dat ze konden vertellen was dat de taxi roze was. Door de straten van Bangkok rijden echter zo'n20.000 roze taxi's, dus dat was moeilijk zoeken.
De politie reageerde sceptisch op het verhaal, maar de media pikten het massaal op. Taxichauffeur Saksi Ketsikaew zei dat hij niet wist dat er ruim 8 kilo aan goud in de dozen zat. Hij bezorgde ze drie dagen na de vermissing bij de politie. Als dank kreeg hij van de eigenaar twee gouden kettingen, ter waarde van 7600 euro.
Er bestaan dus echt nog wel eerlijke mensen.

Langs het water

Het lekkere weer van de laatste dagen nodigde ons uit om mooie fietstochtjes te maken.
We kwamen weer van alles tegen, van een groot leeg vrachtschip tot een moedereend met een stoet kleintjes.
En tenslotte gingen we weer gezellig met het pontje bij Eemdijk - dat weer vaart vanaf 1 maart - naar de overkant. De pontbaas begroette ons heel hartelijk alsof hij ook weer blij was ons te zien.

Autoperikelen

Van de week met dat mooie weer kreeg mijn husband de lentekriebels en kon hij het niet laten om met emmer, spons, zeem en trapje naar buiten te gaan om de auto eens een lekkere wasbeurt te geven, zodat al het winterstof en -zout eraf geboend zou worden.
Natuurlijk kon ik op mijn beurt de drang om dit gebeuren even vast te leggen niet weerstaan en laat ik jullie even zien hoe ijverig deze man toch weer bezig was.

Maar erg dankbaar was ons autootje er niet voor, want gisteravond stapten mijn vriendin José en ik in om naar de vesper te gaan, startte hij niet! Dat hebben we nog nooit gehad (behalve die keer toen ik de lichten aan had laten staan dan).
Mijn husband kreeg hem ook niet aan de praat, dus heeft José haar auto maar gehaald en gelukkig waren we nog net op tijd in de kerk. Dat is het voordeel als je altijd ruim op tijd vertrekt :-)
Gelukkig is hij er later na flink doorstarten toch weer mee begonnen, maar je snapt natuurlijk wel dat ik baalde als een stekker!

De Lente komt er aan!

Je merkt het nog niet altijd, maar zo zachtjes aan komt de lente er toch echt aan!
's Ochtends en 's avonds zit er steeds een merel prachtig te fluiten achter ons huis en vanmiddag heeft mijn husband hem vast kunnen leggen.
Hij zat steeds op de schutting en als ik dan het gordijn of de luxaflex voorzichtig opzij deed om een foto te maken had hij dat toch al meteen door en vloog snel weg.

En wat denk je dan van deze eend met haar twee schattige kleintjes? Als je daar nog geen voorjaarskriebels van krijgt weet ik het niet meer!

Terwijl we naar moeder met haar kindertjes stonden te kijken vertrouwde de zwaan - die weer een nest heeft naast de dezelfde voordeur als vorig jaar - het niet en kwam al snel aangezwommen om te kijken wat wij daar deden.

Paard

Op de Brink in ons dorp staat een mooi stenen paard. Er is al eens een heel gedoe geweest over het feit dat er een drinkbak bij zou moeten, maar zover is het nog nooit gekomen.
Waarschijnlijk heeft een actiegroep die bezig is om met gekleurde breisels de polderomgeving hier onder de aandacht te brengen het paard sokjes aan gedaan.
Of zou het iemand geweest zijn die medelijden had met de koude voeten het dier?

Hanige haan

Op één van onze fietstochtjes kwamen we dit prachtige koppel kippen met haan tegen.
Wat een ontzettend mooie haan is het. Heel groot en echt zo hanig als een haan maar zijn kan.
Moet je hem zien staan tussen die kippetjes, die bijna allemaal heel onderdanig aan zijn voeten liggen. Hij voelt zich echt helemaal de heerser, dat is overduidelijk.

Die kippetjes zijn trouwens ook het aanzien wel waard.
We hebben nog een tijdje staan wachten of mijnheer Haan soms even uit de groep wilde treden, zodat ik hem helemaal kon fotograferen, maar daar had meneer geen zin in. Misschien een volgende keer?

Zwaan

We gingen vanochtend nog maar even een rondje Eem doen voordat het pad weer onbegaanbaar wordt door de voorspelde regenbuien.
Deze zwaan zwom daar heerlijk rustig rond en kwam even naar ons toegezwommen toen ik een fotootje wilde maken.

Maar - en dat was eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling - hij of zij kwam uit het water gewaggeld om ons heel vriendelijk te begroeten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ze liever in het water zie dan op het pad zo dichtbij, maar een mooi plaatje levert het wel op en dat is toch leuk.

Kleinkinderen

Als grote verrassing kregen wij een hele mooie foto met al onze kleinkinderen er op.

Ik vond het al een hele onderneming dat het ze gelukt is om op een zaterdagmorgen allemaal bij elkaar te komen. Maar dat er ook nog zo'n leuke foto gemaakt is waar echt iedereen heel goed op staat vind ik helemaal top!

En wat ook nog heel bijzonder is, onze kleindochter Fleur heeft de kale muur als achtergrond en het dressoir als zitplaats tot een prachtige achtergrond gefotoshopt. Dat vind ik toch zo knap!

Het wordt lente!

Vandaag is het de eerste dag van de meteorologische lente.
Hoewel het nog geen erg lenteachtig weer is met die grijze lucht zag ik vanochtend toch de eerste lentebodes.

Allereerst beginnen de krokusjes in onze achtertuin al in bloei te komen.

We hebben ooit eens een polletje speenkruid meegenomen uit de polder en als je goed kijkt zie je dat hier ook al bloemetjes in komen.

En ook dit primulaatje doet zijn best om het eerste witte bloempje te laten pronken.
Dus ondanks het grijze weer krijg je op deze manier toch het lentegevoel!