Van de week met dat mooie weer kreeg mijn husband de lentekriebels en kon hij het niet laten om met emmer, spons, zeem en trapje naar buiten te gaan om de auto eens een lekkere wasbeurt te geven, zodat al het winterstof en -zout eraf geboend zou worden.
Natuurlijk kon ik op mijn beurt de drang om dit gebeuren even vast te leggen niet weerstaan en laat ik jullie even zien hoe ijverig deze man toch weer bezig was.
Maar erg dankbaar was ons autootje er niet voor, want gisteravond stapten mijn vriendin José en ik in om naar de vesper te gaan, startte hij niet! Dat hebben we nog nooit gehad (behalve die keer toen ik de lichten aan had laten staan dan).
Mijn husband kreeg hem ook niet aan de praat, dus heeft José haar auto maar gehaald en gelukkig waren we nog net op tijd in de kerk. Dat is het voordeel als je altijd ruim op tijd vertrekt :-)
Gelukkig is hij er later na flink doorstarten toch weer mee begonnen, maar je snapt natuurlijk wel dat ik baalde als een stekker!
Vandijkonline-vrienden-weblog
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik denk dat jou husband iets te veel heeft gepoetst. Misschien hier en daar iets te veel vet weggehaald? Kan me heel goed voorstellen dat je er flink van baalde. De auto moet het gewoon doen punt uit!
Een reactie posten