bij de Soester Duinen.
Er scheen een dun zonnetje door de wolken heen en dat gaf
een heel speciaal effect aan de zandvlakte.
Een weet-ik-hoe-oude boom, waardoorheen je het zand ziet.
Ik vraag me dan altijd af hoeveel kinderen en grote mensen hier
door vele jaren heen al hun vertier gezocht zullen hebben.
Er liggen hier heel wat emmertjes zand en het blijft altijd mooi.
Deze boomwortels zullen oorspronkelijk toch onder de grond gezeten
hebben en er zal dus al heel wat zand onder hun "voeten" vandaan
gewaaid en/of gespoeld zijn.
Als je dan via een bospaadje over een heuvel weer terug loopt heb je
een mooi overzicht over het weiland. Ik denk dat dit van de Paardenkamp is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten