Er was eens een groot veld met spruitjes, die gelukkig nog net voordat de strenge vorst inviel geoogst konden worden.
Via de veiling en de grossier kwamen ze gezellig bij de groenteman in de winkel te liggen, de grote in het ene kratje, de kleintjes in een ander.
En jawel hoor, op zekere dag kwam er een grijze meneer met een pet op, die een pondje van deze lekkere spruitjes kocht. Ze gingen samen in een zak en ze mochten mee in de fietstas van de meneer, die ze thuis weer uitpakte, van hun jasjes ontdeed en in een pannetje lekker warm maakte, zodat ze beetgaar op tafel kwamen bij de meneer en zijn allerliefste vrouw.
Nu zaten er twee heel recalcitrante spruitjes tussen de gehoorzame andere. Eerst sprong het ene spruitje van de mevrouw's vork af op de grond en rolde zich zo ver mogelijk weg. Zijn broertje, die dat zag en het wel leuk vond, deed hetzelfde.
De meneer en mevrouw zochten net zolang tot ze het stoute duo gevonden hadden en helaas eindigde het leven van dit duo zo heel prozaïsch in de prullenbak.
En zo loopt het dus triest af met te ondeugende spruiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten