Vrede

Een dezer dagen kreeg ik op een kerstkaart een mooi gedichtje toegestuurd.

VREDE
Vrede is een kind dat glimlacht als je ernaar kijkt,
een weiland waar de jonge veulens grazen,
’s avonds samen fijn naar huis toe fietsen op de dijk,
het hinkelhok, de hoepel, bellen blazen.
Vrede is geen groene tafel maar een stille kracht,
geen systeem, geen plan dat wordt berekend of bedacht.
Vrede is een opa die verliefd met oma danst,
vrede is de gloed die in vertrouwde ogen glanst,
vrede is een oud verhaal dat met een ster begint,
een stal, een houten kribbe … en een kind.
Toon Hermans