Aan de voorkant van ons huis hangt er net onder de dakgoot een nestkastje, waarin al diverse koolmeesjes hun nestjes hebben gemaakt, eitjes gelegd en jongen uitgebroed.
Erg leuk dus, maar het nadeel is dat bij een flinke wind uit het zuid-westen dat kastje een beetje meebeweegt en daardoor een bonkend geluid maakt.
Gisteravond hadden wij één van onze kleindochters te logeren en het waaide heel hard, zodat mijn husband het kastje maar naar binnen haalde en op de grond in de logeerkamer zette om het risico te vermijden dat ze door dat gebonk wakker zou schrikken.
Vanochtend hoorde ik boven in de zolderkamer steeds de luxaflex klapperen en dacht dat het tochtte. Maar het hielp niet dat ik de slaapkamerdeur dichtdeed, zodat ik maar eens boven ging kijken.
Tot mijn gote verbazing vloog daar een koolmeesje rond, dat maar steeds probeerde door het dichte raam heen haar buiten te vliegen en dus ook steeds weer tegen de luxaflex botste.
Ik heb het raam opengedaan en gelukkig vloog het vogeltje gelijk naar buiten.
Het heeft natuurlijk in het nestkastje gezeten toen dat eraf gehaald werd en boven gezet en is er daarna uit gevlogen.
Ben ik blij dat het een verdieping hoger gegaan is. Stel je voor dat het 's nachts ineens op onze schone slaapster geland was, wat zou die geschrokken zijn. Dan zou het middel veel erger zijn geweest dan de kwaal.
Jammer genoeg heb ik geen foto van het koolmeesje en ik heb ook nog niet gekeken of het erg veel angstflubbers achtergelaten heeft boven.
3 opmerkingen:
Echt weer iets voor jou hoor! Arme koolmees, zomaar zijn huis uitgezet. En dat omdat jullie bang waren dat jullie kleindochter? Je had het haar toch gewoon uit kunnen leggen, dat het gebonk door het vogelhuisje kwam. Wat betreft die angstflubbers, reken maar dat je die nog wel tegenkomt. Of is dit een klus voor jou husband???
Een soort gelijk verhaal ken ik nog van vroeger. Wij stookten thuis turf. Daar sprong op een gegeven moment een haas uit de turfbak. Dat was wel even schrikken......
Tja Nell, als hij gedacht had dat er een koolmeesje in verscholen zat had mijn husband hem er wel eerst even uit laten vliegen.
Ik heb nog geen tijd gehad om naar de angstflubbers te zoeken. Als ze droog zijn kan ik ze zo opzuigen denk ik.
En mijnheer emsland-life, wat had die een haas een geluk dat hij het hazenpad kon kiezen voordat hij meegeturfd was de kachel in!
Maar dat je je wezenloos schrok kan ik me voorstellen! Alle dames gillen zeker?
Een reactie posten