woensdag, februari 08, 2006
Weinig animo militairen voor Afghanistan
Ik heb geen zin om naar het buitenland te worden uitgezonden en/of in oorlogsgebieden te moeten werken, laat staan om in de vuurlinie te staan. Daarom zit ik vandaag weer relatief veilig met mijn laptop achter mijn bureau'tje en ga aan het eind van dag in de file weer naar huis. Dat is mijn keuze. Mensen die hebben gekozen om militair te worden die lopen volgens mij meer risico om niet achter hun bureau'tje te zitten en niet in door de file naar huis te gaan. Waarom is het dan zo dat ze nu weer weinig zin hebben in de nieuwe missie naar Afghanistan en dat de vakbonden denken dat honderden soldaten hun baan bij Defensie gaan opzeggen? Ik dacht dat de meeste mensen voor defensie kiezen als missie, baan voor het leven, een principiele keuze. Nu lijkt het er meer op dat ze hebben gekozen voor de arbeidsvoorwaarden, vele uren sport en ontspanning en de kazernes in de buurt. Tja, als je dan naar Afganistan moet voor een paar maanden en ook nog eens veel risico's loopt, dan wordt het natuurlijk heel anders. Is het nou vreemd dat ik dat raar vind?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Nee, het is helemaal niet vreemd dat je dit raar vindt.
Ik las net dat de toeslagen, die betaald worden bovenop de normale salarissen van de uitgezonden militairen, verdubbeld worden. Dat scheelt misschien in de animo. Die toeslag kan zo'n 3000 euro per maand zijn, meldde de Telegraaf.
Gisteravond in het journaal zag ik trouwens ook jongens, die er wel degelijk zin in hadden.
Misschien is het hier ook wel weer een beetje: positief nieuws is geen nieuws.
En laten we het over de "watjeskwekende" vakbonden in deze welvaartsmaatschappij maar liever niet hebben!
Maar stel nu dat je bij de _DEFENSIE_ bent gegaan omdat je je land wilt verdedigen?
Een reactie posten